Wanneer u gaat samenwonen, geeft u dat in beginsel geen recht op het inkomen of het vermogen van uw partner. Er ontstaat geen gemeenschap van goederen, zoals bij een huwelijk (zonder huwelijkse voorwaarden). In een samenlevingscontract kunt u dit soort zaken echter wel onderling afspreken.
Een samenlevingscontract opstellen zorgt er bijvoorbeeld voor dat u zich tegenover elkaar verplicht dat u bijdraagt in de kosten van levensonderhoud. In het samenlevingscontract kunt u voor de duidelijkheid een definitie opnemen van het begrip ‘inkomen’.
Een samenlevingscontract opstellen heeft een aantal voordelen. In een samenlevingscontract kunt u onder meer de volgende onderwerpen regelen: de verdeling van de kosten van de huishouding, een beschrijving van de inboedel, een regeling omtrent de (waardestijging van) woning, een investering door één van u in de gemeenschappelijk bewoonde woning, een verblijvensbeding en aanspraken op partnerpensioen.
013-5321155 – Bel om een afspraak te maken voor een eerste gesprek
Alleen wie al heel lang samenwoont, heeft voor de erfbelasting (wil men gebruik maken van de grote vrijstelling voor partners) geen samenlevingscontract nodig. Partijen moeten dan wel vóór het overlijden vijf jaar lang onafgebroken samen op één adres ingeschreven hebben gestaan.
De successiewet bepaalt dat echtgenoten automatisch elkaars partner zijn; zij mogen echter niet van tafel en bed zijn gescheiden. Als u niet getrouwd bent, kunt u ook elkaars partner zijn. Sinds 2011 moet u aan elk van de volgende voorwaarden voldoen:
Vanaf 1 januari 2012 is er een extra eis bijgekomen voor de toepassing van de grote vrijstelling voor samenwoners. Het hebben van een notarieel samenlevingscontract is voortaan verplicht. Het contract moet ten tijde van het overlijden daarnaast minimaal 6 maanden oud zijn. In het samenlevingscontract moet tot uitdrukking komen dat u een wederzijdse zorgverplichting ten opzichte van elkaar heeft.
Als u ten tijde van uw overlijden reeds vijf jaar op hetzelfde woonadres staat ingeschreven geldt het vorenstaande overigens niet.
Voor echtparen met kinderen is het minder belangrijk om een testament te maken, omdat het ‘wettelijk erfrecht’ – als er geen testament is gemaakt – de langstlevende echtgenoot tegen de erfrechtelijke aanspraken van de kinderen beschermt (de zogenaamde wettelijke verdeling).
Deze wettelijke bescherming geldt niet voor samenwoners, omdat samenwonen op zich in beginsel geen juridische gevolgen heeft. Als er geen testament is, erven uw erfgenamen volgens de wet. Dit zijn ouders, broers en zussen, of indien u kinderen heeft, uw kinderen. Uw partner erft dus niet volgens de wet van u.
Willen de samenwoners wel juridische gevolgen aan hun samenleving verbinden, dan zullen ze dat zelf moeten regelen door middel van het maken van een samenlevingscontract en/of testamenten.
Alleen wanneer er een samenlevingscontract is, kan de langstlevende partner door middel van een testament tegen de aanspraken van de kinderen worden beschermd, in die zin dat de kinderen hun erfenis pas kunnen opeisen als de langstlevende partner komt te overlijden. Dat kan op verschillende manieren worden geregeld, met – vooral fiscaal – verschillende gevolgen. Wij geven u graag advies over de juridische en fiscale mogelijkheden.
De basisregeling in het erfrecht voor gehuwden en geregistreerde partners met kinderen is zoals gezegd de wettelijke verdeling. Op grond van deze verdeling worden alle goederen van de nalatenschap automatisch toebedeeld aan de langstlevende echtgenoot (of geregistreerde partner). De kinderen verkrijgen een geldvordering ter grootte van hun erfdeel op de langstlevende. De langstlevende heeft daarentegen een gelijke schuld aan de kinderen.
De vorderingen en schulden zijn gedefiscaliseerd. Dat wil zeggen dat de vorderingen van de kinderen en de schuld van de langstlevende voor de inkomstenbelasting worden genegeerd.
Bij ongehuwde samenwoners en hun kinderen kan er geen sprake zijn van een wettelijke verdeling, omdat de wet hierin niet voorziet.
Samenwoners met kinderen kunnen de vererving laten verlopen zoals bij de wettelijke vererving die geldt voor gehuwden met kinderen.
Zij laten in dat geval een testament opmaken waarin de langstlevende partner als enig erfgenaam wordt benoemd. De kinderen krijgen hun erfdeel door een nog niet opeisbaar legaat. Bij deze testamentvorm geldt in beginsel ook defiscalisatie. Ook andere testamentvormen zijn mogelijk voor samenwoners met kinderen.
Samenwoners moeten dus wél zelf actie ondernemen, het geldt niet vanzelf.
Samenlevingscontract opstellen? Neemt u gerust contact met ons op, wij adviseren u over de mogelijkheden en de fiscale gevolgen.
Bel ons voor een afspraak.
Uw contactpersonen:
